Για την ενημέρωση των πατριωτών δημοσιεύουμε την κατωτέρω επιστολή.
Απευθύνεται προς το Δ.Σ του Συνδέσμου Σερβαίων Αρκαδίας.
(Διευκρινίζεται ότι δεν αναφερόμαστε στο σημερινό Δ.Σ του Συνδέσμου, αλλά σε προηγούμενο, του οποίου η θητεία έληξε στις 13-3-2011).
Στάλθηκε με Email στο Σύνδεσμο στις 16-9-2010.
To Δ.Σ την κράτησε σε εκκρεμότητα όλο αυτό το χρονικό διάστημα και τελικά αποφάσισε να μην δημοσιευτεί στην ιστοσελίδα servou.gr
Δεν γνωρίζουμε το σκεπτικό με το οποίο ελήφθη αυτή η απόφαση.
Ενας από τους λόγους που δημιουργήθηκε το ιστολόγιό μας είναι για να υπηρετήσει τη διαφάνεια και την ενημέρωση των πατριωτών ειδικά για κάτι τέτοιες περιπτώσεις.
Ακολουθεί το κείμενο της επιστολής.
Αγαπητοί Πατριώτες,
Επειδή όπως έχω καταλάβει την απροθυμία ή αδιαφορία των πατριωτών και των μελών του Δ.Σ να κάνουν κριτική και υποδείξεις, όσον αφορά την ποιότητα της ιστοσελίδας, την ερμηνεύετε εσφαλμένα σαν απόδειξη ότι όλα πάνε καλά και ανθηρά στην ιστοσελίδα κάνω αυτή την παρέμβαση.
Πρέπει να αναλάβω και εγώ το μέρος της ευθύνης που μου αναλογεί και να απολογηθώ για την κατεύθυνση που οδηγείται η ιστοσελίδα και την υποβάθμιση της ποιότητάς της σε σύγκριση πάντα με την εμφάνιση και την ποιότητα που είχε κατά το χρόνο που αναρτήθηκε, τον μήνα Φεβρουάριο του 2009.
Δεν χρειάζεται να είναι κανένας ειδικός για να καταλάβει ότι η μορφή και το περιεχόμενο της ιστοσελίδας έχει πάρει ακριβώς τη μορφή της εφημερίδας "Ο Αρτοζήνος", με μόνη τη διαφορά ότι εδώ μπορούμε και βάζουμε περισσότερες φωτογραφίες και περισσότερες λεζάντες.
Ιστοσελίδα Servou.gr - Ενημέρωση για ποιοτική υποβάθμιση της ιστοσελίδας
Η Ηραία απασχολεί τελευταία την Περιφέρεια Πελοποννήσου όπως φαίνεται από τα έγγραφα που αναρτώνται στο διαδίκτυο – στα πλαίσια της διαφάνειας (!).
Προ ημερών δημοσιεύσαμε ακυρωτική απόφαση της Δημαρχιακής Επιτροπής της Ηραίας, σήμερα δημοσιεύουμε ακυρωτική απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Ηραίας για το ποσό των 4.000,00 ευρώ (Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση).
Δεν ξέρουμε τι συμβαίνει με την Περιφέρεια Πελοποννήσου αλλά φαίνεται πως ξύπνησε από τον λήθαργο έστω και την υστάτη ώρα. Και μάλλον, τώρα που αναλαμβάνει από την 1η του έτους καθήκοντα Περιφερειάρχη ο «δράκος» Πέτρος Τατούλης, θα έχουμε μεγάλες ανατροπές στη διασπάθιση δημόσιου χρήματος σε αμφιλεγόμενες και πρόχειρες εκδηλώσεις.
Στον Σερβαίϊκο δρόμο προς «της Γριάς τον Σωρό», έγιναν μεγάλα έργα αντιστήριξης του δρόμου με τόνους μπετόν !, με διαπλάτυνση του δρόμου και στρώση νέο ασφαλτόδρομου. Στο σημείο εκείνο υπήρχαν νεροφαγώματα που πράγματι κατέστρεφαν τον δρόμο. Το έργο λοιπόν ήταν απαραίτητο. Και έγινε. Πηγαίνετε όμως να το δείτε. Το τοιχίο αντιστήριξης είναι ολόκληρο ένα άχρηστο έργο αφού στην πρώτη βροχή δεν σταματά τα χώματα από την πλαγιά του βουνού που καλύπτουν το καινούριο οδόστρωμα. Δεν γνωρίζουμε το έργο αν είναι Δημοτικό, Νομαρχιακό, Περιφερειακό αλλά δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Εκείνοι που παρέλαβαν το πολυδάπανο αυτό έργο πως ακριβώς το παρέλαβαν; Είναι δυνατό να πληρώθηκε ο εργολάβος του έργου αυτού;
Hταν ημέρα του Φθινοπώρου, καιρός μουντός από το πρωί ψιλόβρεχε, το πήγαινε πρι-πρι.
Ωφέλιμος για τα χωράφια, για τα σπαρτά, που όμως δυστυχώς δεν είχαν σπαρθεί.
Πώς να σπαρθούν; Οι άντρες στον πόλεμο, οι γυναίκες, οι γέροι τα μικρά παιδιά, είχαν την θέληση να σπείρουν, δεν είχαν τα μέσα και την δύναμη !
Πόσο χωράφι μπορούσαν να σκάψουν με τον κασμά;
Τα μουλάρια που ήταν χρήσιμα για το όργωμα και το σπαρτό, τόσο πολύ μυαλό είχαν οι τρανοί, που τα επιτάξανε όλα και τα έστειλαν και αυτά για ήρωες στο πόλεμο για την ελευθερία της πατρίδας!
Στον πόλεμο του 40, ηρωικά και αυτά να πέσουν!
Αλλά ούτε εκεί προσέφεραν πολλά, δεν πρόκαναν.
Για εκεί που θα ήσαν χρήσιμα, το όργωμα για να ζήσει ο κόσμος, δεν τα άφησαν, τα περισσότερα ψόφησαν από την πείνα και τις κακουχίες μέχρι να φτάσουν στο Αιτωλικό.
Αὐτός τά γεννᾶ, κι αὐτός πάλι τά λυώνει, τά κάνει θρύψαλα, καί τά ἐξαφανίζει. Γι’ αὐτό οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες λέγανε στή Μυθολογία τους πώς ὁ Κρόνος, δηλαδή ὁ Χρόνος, ἔτρωγε τά παιδιά του.
Γέννηση, μεγάλωμα, φθορά καί θάνατος εἶναι τ’ ἀκατάπαυστα ἔργα του. Ἐνῶ βρίσκεται γύρω μας, ἀπάνω μας, μέσα μας, δέν τόν νοιώθουμε ὁλότελα, αὐτόν τόν ἀκατανόητο ἄρχοντά μας, αὐτόν πού εἶναι φίλος κ’ ἐχθρός μας, γιατί αὐτός μᾶς φέρνει ὅλα τά καλά πού μᾶς χαροποιοῦνε, κι ὅλα τά κακά πού μᾶς πικραίνουνε.
Μᾶς δίνει τή γέννηση, τή γλυκειά λέξη τῆς ζωῆς, τή χαρά τῆς νιότης, τή δύναμη τῆς ἀντρείας, μᾶς δωρίζει παιδιά, ἐγγόνια, ἔργα λαμπρά πού μᾶς ξεγελοῦνε, κάθε λογῆς εὐχαρίστηση κι ἀνάπαψη.
Το Γιάννη το Νυφιώτη και τον Αργύρη της Μυλωνούς τους έκλεισε το χιόνι απάν’ στο Κάστρο, τ’μ πέρα πάντα στο Στοιβωτό τον ανήφορο τ’ ακούσατε;
Ούτως ωμίλησεν ο παπα-Φραγκούλης ο Σακελλάριος, αφού έκαμε την ευχαριστίαν τού εξ οσπρίων κι’ ελαιών οικογενειακού δείπνου, την εσπέραν της 23 Δεκεμβρίου του έτους 186…
Παρόντες ήσαν, πλην της παπαδιάς, των δύο αγάμων θυγατέρων και του δωδεκαετούς υιού, ο γείτονας, ο Πανάγος ο Μαραγκούδης, πεντηκοντούτης οικογενειάρχης, αναβάς δια να είπη μίαν καλησπέραν και να πίη μίαν ρακιά, κατά το σύνηθες, εις το παπαδόσπιτο, κι’ η θεια το Μαλαμώ η Καναλάκαινα, μεμακρυσμένη συγγενής, ελθούσα δια να φέρη την προσφοράν της, χήρα εξηκοντούτις, ευλαβής, πρόθυμος να τρέχη εις όλας τας λειτουργίας και να υπηρετή δωρεάν εις τους ναούς και τα ξωκκλήσια.
― Τ’ ακούσαμε κι’ ημείς, παπά, απήντησεν ο γείτονας ο Πανάγος· έτσ’ είπανε.
― Τι είπανε; Είναι σίγουρα, σας λέω, επανέλαβεν ο παπα-Φραγκούλης. Οι βλοημένοι, δεν θα βάλουν ποτέ γνώση. Επήγαν με τέτοιον καιρό να κατεβάσουν ξύλα, απάν’ απ’ του Κουρούπη τα κατσάβραχα, στο Στοιβωτό, εκεί που δεν μπορεί γίδι να πατήση. Καλά να τα παθαίνουν.
― Μυαλό δεν έχουν, αυτός ου κόσμος, θα πω, είπεν, η θεια το Μαλαμώ. Τώρα οι αθρώποι γινήκαν απόκοτοι.
― Να είχανε τάχα τίποτα κ’μπάνια μαζύ τσ’; είπεν η παπαδιά.